Bir Küçük Deniz Kabuğu

 

Bu ara mutluyum, derin nefes alıp gökyüzüne bakıyorum ve ''hayat bu sefer bana merhamet ettin'' diyorum. Aklıma takılan soru işaretleri, güzel gelecek hayallerine bıraktı yerini.

Kendi kendime ''vay bea gerçekten her şeyde bir hayır varmış'' diyorum,

nasıl demem;

Yılların emeğinin karşılığını aldım, çok iyi bir şirkette istediğim pozisyonda işe girdim :)

bu benim için kendime verdiğim sözlerden biri sadece,

 İyi bir işim olacak demiştim. Egeli yaptıysa ben daha iyisini yaparım demiştim...

Daha yolun çok başındayım, bunlar ilk adımlar ama büyük ilk adımlar...

Bir çocuk hatırlıyorum, sırtında asker yeşili çantayla sefil bir şekilde Aşti de kimsesiz otobüs bekliyordu.

Şimdi ayna da kendime bakınca ''aferim be oğlum'' dedim gururlanarak. Evet gururlanarak !!!

kibir değil bu, haklı bir gurur.

Aynı hafta bir sosyal paylaşım ağından beni eklemiş, direk iş güncellemesini gördü.

Aptal beş kere profil fotosunu değiştirerek dikkat çekmeye çalışıyor, ama asla izin vermem,

hiç bir şekilde mutluluğumu gölgeleyemez. Bu anın tadını çıkarmama engel olamaz.

İş konusunu başka bir yazıda detaylı yazıcam o ayrı,

 kafam bu düşüncelerle dolu ve biraz karışık.

       Geçen gün dolapların içini düzenlerken, bir kutunun içinden iki rozet (Rusya'da bir şehre ait) bide deniz kabuğu çıktı.

Egeli vermişti bunları bana, deniz kabuğunu kendisi dalıp çıkarmıştı.

Ben, o ve kıskanç köpeğimiz sumo birlikte sahildeydik...

Deniz kabuğu bana bakıp gülüyordu resmen

''Aptal, geçmişini unutamazsın!! ne oldu o hayaller, gelecek planları?''

kızmadım, üzülmedim.

Avucuma aldım deniz kabuğunu bide müzik açtım (resimdeki gözyaşları)

yatağın kenarına oturup hüzünlendim,

geçmiş ve gelecek arasında bir yerden, oturdum kendime baktım...

 

Benden sana son kalan
Bir küçük resim şimdi
Cevap veremez ama
Ağlar yalnızlığına

Ve işte arda kalan
Bir avuç anı şimdi
Koyup da bir başına
Bırakıp gittin beni