Cansız bi obje gibi olduğum yerde kaldım bugün, önceki gece şirketin yeni yıl partisi vardı.
Bütün ekip iyi dağıttık daha doğrusu, tüm şirket çalışanları içtik, dans ettik, tepindik durduk.
(ben yine her fırsatta iş konuştum)
Herşeyden öte ben bunu hak ettim. Orada bulunmayı, bunun tadını çıkarmayı hak ettim,
önceden Egeli ile giderdik kutlamalara. Onunlayken arka plan da kalıyordum. Başarı ve sosyal ilişkilerin lokomotifi oydu, ben sadece sırıtıyordum ve şık görünüyordum.
Partiledik eğlendik iyi hoş ama nereye kadar yada nerede başlayıp bitiyor.
Yalnızlığın çaresi yok ama en azından yeri doldurulamıyor mu ?
Şirkette hoşlandığım biri var, partide arkadaşım ona selam verdi, bende hoş beş ettim.
bir kaç kez sigara içilen yerde karşılaştım, bu bi kıza yazıyor sandım
hemen açtım kulakları dinledim.
Bi kızdan bahsediyolardı, bizim bebe o benim kardeşim gibi öyle şey olur mu falan diyor,
bunun biri ile mevzusu olduğunu düşünmek bile acayip soğuttu beni, anlayamıyorum !!!
biz gayler ne oluyoruz abi, birşeylere ulaşsak bile hayatımız maskelerden, yalanlardan, yalnızlıktan, korkudan, toplumsal baskıdan ibaret.
Sevemiyoruz bence, sevsek devam ettiremiyoruz. Yurt dışı deneyimim yok, oralarda da bizim gibi olanların hayatı bu standartta mı ?
Mehmet Pişkin için dünya çok kirli ve yaşanmaz bir yerdi, umarım gittiği yerde daha mutludur, sevgiye daha çok yer vardır.
Bu dünyanın nimetleri bile asıl ihtiyacımız olan şeylerin yerini tutmuyor.
Bu arada ben bu yazıyı yazarken Egeli yazdı whatsaptan !!!
Mehmet Pişkin bu adaletini siktiğimin dünyasında sana ne yetmedi biliyorum ama
ya Egeli sana ne diyeyim ''ne yetmedi ulan sana'' bizim sırtımıza böyle bir yük yükledin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder