Ne istedim ulan ben, ne istedim de böyle imkansızlaştı. Gözümü çok mu yukarılara diktim de başım dönüp, sonra düştüm. Direk konuya giriyorum amk
Sadece kendi ayakalarımın üstünde durmak istedim. En sonu mu yada başı mı umurumda değil,
ne görsem dert oluyor. Ben sefilleri oynarken insanların rahat hayat yaşadıklarını, anı yaşadıklarını görmek
kıskançlıktan öldürüyor beni.
Millet aşk ister, kendisini beğenen seven olsun ister. Ben kendi hayatımı kurmak istedim, ne geçti elime, neyi başarabildim.
Milyarlarca maaş beklentim yok şuan için, askari ücretin biraz üstünde olsun yeterli.
Gereksiz lüx arayışım, alışverişim de yok.
En sevdiğim şey
kendi paramla gidip kitap alabilmek ve şuan cebimde 5 tl var
kitap almayı bırak çikolata almak için bile 10 kez düşünmem lazım.
Karşıma hep maddi durumu iyi ve bunu benimle paylaşan insanlar çıktı.
Biri vardı flört ettiğim. Onun imkanlarına dayanamadım, kaldıramadım uzaklaştım adamdan.
Hiç pişman değilim tabi ki,
koltuk değnekleriyle değil bağımsız, kimseden güç almadan
var olmak, ayaklarımın üstünde durmak istiyorum.
Sefil haldeyim,
masalları çok mu ciddiye aldım?
Hülya Koçyiğit filmleri etkisinde mi kaldım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder