Yeni boş bir gece, ben eskiyim dünle bugünü ayırt edemeyecek kadar kapalıyım, gömülmüşüm kendime. Nerden aklıma geldi bilmiyorum, Karşı pencere filmindeki bir kaç sahneyi izledim. Davide'nin yazdığı mektubu okudum. Kendime neden tekrar bunu hatırlattım bilmiyorum, sanırım gördüğüm bir rüyayı hatırlamam geldi aklıma. Kendimle ilgili hep aynı kapıya çıkan rüyayı görürüm genelde ama bu diğerlerinden farklıydı. Ege'li ile aynı yatakta sarılıyorduk birbirimize bakıp gülümseyip ''bak ben sana demedim mi ikimiz için en iyisini yaptım, şimdi birlikteyiz'' diyor, bende ''Zaman çok zor geçti çok yıprandık, çok canımız yandı ama bak artık birlikteyiz, eski günlerdeki gibi sarılıyoruz sen ensemden saçlarımı kokluyorsun. Senden ayrıyken güçlü olmayı öğrendim, yalnız kaldım. YALNIZ KALMAK İNSANI ÇOK GÜÇLÜ YAPIYOR AMA YALNIZ KALMAK ÇOK ZOR'' diyorum ve uyandım. Gün içinde kafama takıldı rüya, yaşananlar ve rüya gerçek gibiydi, ben bunlarla boğuşurken telefonuma mesaj geldi. ''İstanbuldayım, kahve içelim'' tamam dedim. buluştuk hepsi aynı güne denk gelmesi Allahın benim için yazdığı bi senaryo sanırım, çabasından dolayı kutlarım onu, buluştuk konuştuk. Ben yalnızdım, güçlüydüm yada sarsılmazdım çünkü kaskatıydım. Herhangi bir sonuca varamadık, bunu yazarken de bir harmanım bu akşam kafasından dolayı yazdım. Aklımda çınlıyor o cümle ''YALNIZ KALMAK İNSANI ÇOK GÜÇLÜ YAPIYOR AMA YALNIZ KALMAK ÇOK ZOR'' rüyadayken kendimi hissettiklerimi bu kadar iyi anlatmış olmama şaşırıyorum, hangisi rüya gözü açık yaşadığım mı ? yoksa gözüm kapalı kalbimden ne geçtiğini söylemek istediğim adama sakince söylerken mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder